MUCİZELERİ DÜNYAYA GETİREN KADINLARA DEĞERİNİ VERELİM 
ARTIK
Aslında 8 Mart’ a Kadın yazacaktım herkes gibi bende istedim fakat şöyle bir geriye 
gidince ışık hızıyla ana dönünce aklıma onca yaşamış çeyrekte belki başlamadan biten gece 
yarısında, ya da gündüzün bir saatinde yaşamın rutin içerisinde ansızın çocuğunun hemen yanı 
başında katledilen şu an aramızda olmayan onlarca içerisinde olan bir anne, bir kadın aklıma 
geldi, gözleri pırıl pırıl kendince hayalleri olan kendilerine yeni yaşam alanları açmaya çalışan 
melekleri düşündüm ve dedim ki kendi kendime yazacak bir şey yok, üzüldüm gönül isterdi ki 
aramızdan kendi istekleri dışında insanlığa sığmayan hadiselerle ayrılan melek kadınlarımıza, 
kızlarımıza haksızlık olur. Çevremde, hayatımda olan zaman zaman görüştüğüm kalbi güzel 
kendi parasını kazanan güçlü bir bayan arkadaşıma gittiğimde sohbet arasında;
- Köşe yazımı yazmadığımı aslında kadınlar gününde yazmalıydım fakat elim gitmedi, dedim. 
O da bana yazmam gerektiğini söyledi, buradan kendisine teşekkür etmek istedim.
Siz değerli okuyucularım size de oluyor mu bazen yaşamın içinde kendimize dalıp etrafı 
unuttuğumuz; nasılda kayıp gitmiş onca cesur kadınlarımız (meleklerimiz). Sonra kendime 
kızdım neden o kalabalıkta bende olmadım, bir sese benimde sesim karışsaydı. Kendimi suçlu 
hissettim çünkü açıp o sayfaları, haberleri tek tek okudum. Kadınların istediği nedir diye 
sordum kendime, aslında sadece bana dönen cevap, hakkım olan yaşamı yaşamak. Neden yanlış 
karar verdiğimizde onu doğruya çevirdiğimizde ölüyoruz? Oysaki tercihlerimiz olmalı değil 
mi, Adliye koridorlarında, okul merdivenlerinde, acil kapılarında, bir otelin lobisinde, bir trafik 
ışığının hemen ortasında, bir aracın direksiyonunda, bir topluluğun hemen önünde kadının 
olduğu unutuluyor mu? Ben unutmak istemedim. Bir Tandırın yanan ateşine ekmeği atanda 
kadın, yuvayı güzelleştirende. Kadını yazmak zor bir o kadarda güzel, çünkü gücün, 
güzelliklerin yazılması kaçınılmaz oluyor. İçimde hüzün var bir o kadarda ümit sırasını alıyor.
Belki bir kırsalın içerisinde, belki şehrin göbeğinde yine de kadının varlığı her şekliyle 
ortadadır. Tabi ki halen yastayız acı olanda halen devam etmesi. Ben kendi adıma dur denmesi 
söylemini değil uygulanması tarafında olduğumu belirtmek istiyorum. Kadınların yok 
sayılması, göz ardı edilmesine izin veren her güce ve varlığa tüm varlığımla buradayım diyerek 
karşılık veriyorum.
Şule burada, Özgecan hemen yanı başında, Münevver ortamızda nice meleklerimiz 
burada, kalbimiz bir yolumuz aynı bizden alınacak bir can daha yok.
Bu benim değil hepimizin yoklaması, bizler buradayız ve hak ettiğimiz yaşamı 
yaşayacağız.
Kendilerini Dünyaya getirenler de değerli kadınlar olduğunu unutanlara hep bir ağızdan 
söyleyelim. BURADAYIZ tüm varlığımızla kattığımız güzelliklerle her gün göz gözeyiz, 
evlerine konuk oluyoruz. Geç saatlere kadar çalışıyoruz, evlerimize geç saate gidiyoruz ve aynı 
sabaha uyanıyoruz. Kadınlara kalkan ellerden tek isteğimiz HUZUR. Esasen saygı duyulması 
bunu da bir buket çiçekle sunmak zor olmasa gerek…
Ben Gölge Kadın olarak sadece 8 Mart değil 365 günün kadınlar için özel hissettikleri 
nice günler diliyorum. Bir sonraki yazımda buluşmak ümidi ile sevgi ve huzurla kalın