TOHUMLARDAN AĞAÇ OLARAK KARIŞIMIZA ÇIKAN RESMİN ADIDIR ÇOCUK Onlar evimizin, çevremizin geleceğimiz inci taneleri çocuklarımız. Cennet kokusunu doğrudan üzerlerinde barındıran çiçek tomurcuklarımız. Rengarenk yeteneklerle dünyaya gelen masumiyetin resmi çocuklarımız. Anne babalar olarak onlara karşı görevlerimiz dünyaya getirmekle kalmamalı, kendilerine güvenen ayağını sağlam basan birer birey yetiştirmektir. Hangi dilde, hangi ırkta, renkte olursa olsun dilleri güven besinleri sevgiden geçen huzurla hazırlanmış evlerimizin güneşidir çocuklarımız.
Çayın demi gibidir esasen, kendimizden kattıklarımızla demlenen çocuklarımıza saygıyı, sevgiyi, özgüveni, paylaşmayı, cesur olmayı işlemekte biz anne babaların görevidir. Onlara yaklaşımlarımız anlayış içerisinde olmalıdır. Üzerlerine şunun çocuğu şu bölümü kazanmış, bunun çocuğu şu mesleği yapıyor baskılarıyla değil tam tersine en güvenilir limanı sağlayacak, kendilerini değerli, topluma faydalı hissettirip içerisindeki gizli yetenekleri bularak merhaba demeliyiz. Unutmayalım her çocuk bir hazinedir. Kim bilir belki de bir gün anahtarı elinde tutan sizin kanınız canınız, evinizin neşesi çocuğunuzdur.
Çocuk; İlgiyi, sevgiyi, paylaşmayı, anlayışlı olmayı aile içerisinde öğrenir. Dünyadaki tüm olumsuzluklara, kötülüklere karşı kalkanları, aile içerisindeki büyürken aldıkları eğitim olacaktır. Eğitim dediğimizde bilinmeli ki önce okulda değil ev de verilen olmalıdır. Unutmayalım ki karşımızdaki resim anne babamızın olacaktır. Çocuklarımıza karşı davranışlarımızda çok dikkatli olmalıyız. Çocuklarımıza yaklaşımlarımız güven verici olmalıdır. Onları can kulağı ile dinlediğimizi, önemsediğimizi hissettirmemiz gerek. Çünkü bir gün mutlaka bizleri dinleyerek el hareketimizi belki gözleriyle ne istediğimizi anlatacağımız çocuklarımıza güvenli çınarlar olacaktır.
Onların birer tohum bizlerin ise ağaç olduğunu unutmamalıyız. Gölgelerinde oturup seyredeceğimiz resim biz anne ve babaları olacaktır. Çocuğun en iyi besini sevgidir, o da anne babalarımızda saklıdır. Önemli olan o besini saklamak değil yedirmektir. Büyür o zaman çocuk iz bırakır. Bir toplumun aydınlık geleceğine ışık tutan onlardır. Unutmak, unutturmak gibi bir şansımız ya da hakkımız yoktur O zaman ne yapmalıyız; hemen çocuklarımıza sarılalım ve onlarla geçireceğimiz her anın kıymetini farkında olarak yaşayalım. Ben Gölge Kadın olarak böyle düşünüyorum. Kıymetli okuyucularım sizlerle birlikte çocuklarımızın ne kadar değerli olduğunu fark eden biri olarak hepinize çok teşekkür eder bir sonraki yazımda buluşmak ümidi ile huzurla kalın.
GÖLGE KADIN / AĞUSTOS YAZISI BİRSEN KAYA